Depresja

Dodano pt., 02/11/2018
W naszym społeczeństwie pojęcie depresji bywa często wypowiadane w różnych kontekstach sytuacyjnych, czasem jest wręcz nadużywane. „Depresyjny nastrój”, „depresyjna aura”. Kiedy jest to wpływ jedynie niesprzyjającego barometru, a kiedy sygnał, że warto zwrócić się o pomoc do profesjonalisty?
Smutek to jedna z naszych podstawowych emocji. Stanowi naturalną reakcję na różne wydarzenia naszego życia – rozstanie z partnerką/partnerem, kłótnię z przyjacielem. Czasem jednak mogą stać się czynnikiem wyzwalającym zaburzenia psychiczne.
W przebiegu depresji dochodzi do zmian funkcjonowania w różnych obszarach – emocji, myśli, zachowań oraz zdrowia fizycznego:
Smutek to jedna z naszych podstawowych emocji. Stanowi naturalną reakcję na różne wydarzenia naszego życia – rozstanie z partnerką/partnerem, kłótnię z przyjacielem. Czasem jednak mogą stać się czynnikiem wyzwalającym zaburzenia psychiczne.
W przebiegu depresji dochodzi do zmian funkcjonowania w różnych obszarach – emocji, myśli, zachowań oraz zdrowia fizycznego:
Smutek to jedna z naszych podstawowych emocji. Stanowi naturalną reakcję na różne wydarzenia naszego życia – rozstanie z partnerką/partnerem, kłótnię z przyjacielem. Czasem jednak mogą stać się czynnikiem wyzwalającym zaburzenia psychiczne.
W przebiegu depresji dochodzi do zmian funkcjonowania w różnych obszarach – emocji, myśli, zachowań oraz zdrowia fizycznego:
Emocje:
- zmienność nastrojów lub obniżony nastrój – smutek, przygnębienie
- drażliwość
- poczucie pustki
- poczucie winy
- niepokój, lęk
- niezdolność do przeżywania przyjemności (anhedonia)
Zdrowie fizyczne (objawy somatyczne):
- zaburzenie rytmu dobowego – bezsenność lub nadmierna senność, problemy ze wstawaniem lub zasypianiem
- odczuwanie zmęczenia, braku energii
- utrata apetytu (rzadziej wzmożony apetyt)
- odczuwanie napięcia,
- spowolnienie psychoruchowe
- niewytłumaczalne bóle
- odczuwanie zmęczenia, braku energii lub nadmiernego pobudzenia
- zaburzenia apetytu (nadmierny bądź jego brak)
- bóle głowy, barków
- ucisk w klatce piersiowej
- nadmierna potliwość, zaparcia, biegunki, mdłości wymioty
Postrzeganie siebie/zmiany poznawcze w obszarze myślenia:
- spadek sprawności intelektualnej, pogorszenie pamięci i koncentracji
- problemy z podejmowaniem decyzji, trudności w zapamiętywaniu informacji
- samokrytycyzm, samoobwinianie się
- negatywny obraz własnego ciała
- niskie poczucie własnej wartości
- brak sensu istnienia, poczucie pustki, myśli samobójcze
Zachowanie:
- zaniedbywanie higieny osobistej i wyglądu zewnętrznego
- wycofywanie się z kontaktów z rówieśnikami/rodziną
- samouszkodzenia,
- wycofanie, spędzanie wiele czasu w samotności, izolowanie się
- utrudnione radzenie sobie z codziennymi obowiązkami
- zaniechanie podejmowania aktywności, które wcześniej stanowiły źródło przyjemności
Objawy utrzymujące się powyżej dwóch tygodni powinny skłonić nas do wizyty u profesjonalisty.
Przyczyny:
- biologiczne – depresja endogenna
serotonina i norepinefryna – neurotransmitery, które odgrywają znaczącą rolę w zakresie zmiany nastrojów
W leczeniu depresji często wykorzystuje się farmakologię, która wpływa na funkcjonowanie chemiczne mózgu. Efektywność tego rodzaju leczenia potwierdza teorię, że serotonina i norepinefryna odgrywają znaczącą rolę w związku z pojawieniem się i utrzymywaniem objawów depresyjnych.
- Stresujące wydarzenia – utrata bliskiej osoby, rozstanie, będące czynnikiem wyzwalającym (depresja egzogenna, reaktywna)
Czynniki, które zwiększają ryzyko wystąpienia depresji:
- predyspozycje genetyczne (dziedziczność, czyli występowanie zaburzeń depresyjnych
- w rodzinie)
- stresujące wydarzenia życiowe
- przewlekłe stresory lub trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji z innymi ludźmi
- rodzinne
- style myślenia, które przyczyniają się, wzmacniają niskie poczucie własnej wartości
- i wysokiego poziom samokrytycyzmu
- poczucie bezradności i beznadziei
Depresja może być:
- pojedynczym epizodem
- depresją nawracającą
- fazą choroby afektywnej dwubiegunowej
Sposoby leczenia:
- farmakologiczne
- psychoterapia